I would like to invite you to my exhibition at Groeten van Marc!

Open on Saturday 23 November from 16.00 to 18.00

and Sunday 24 November from 12.00 till 17.00.

In this exhibition I continue on the theme ‘Shining and New’ with previous and new works.

In de laatste paar jaar ben ik gaan experimenteren met andere materialen dan ik tot dan toe gebruikte zoals geoxideerd metaal. Het begon toen ik bij een verhuizing een doos oud speelgoed tegenkwam, zogenaamde “Linkits”. Het duurde maanden voor ik de naam had achterhaald, daar het speelgoed maar 2 jaar (1984-86) in productie is geweest, een gefaald experiment van de Britse speelgoedgigant Matchbox.

Wat mij opviel was de duurzaamheid. Bijna 40 jaar oud plastic wat amper de tand des tijds leek te voelen, de kleuren nog net zo fel en lelijk en het voor kinderen totaal ongeschikte bouwsysteem nog perfect werkend. Ronduit fascinerend. In gedachten zag ik de vreugde van de archeoloog die het over 1000 jaar uit de puinhopen van onze beschaving zou opgraven levendig voor me.

Hier begon een proces dat nu nog bezig is, het me eigen maken van de kleuren, vormen en eigenschappen van oud speelgoed om het in sculptuur en assemblage werk te veranderen. Een van de uitgangspunten is een thema dat ik eerder heb onderzocht: het einde van de beschaving zoals we die nu kennen en wat er overblijft en overgaat in een nieuwe vorm. Zoals wij nu scherven van keramiek en werktuigen van been vinden, hoe speciaal en waardevol zullen de brokstukken van vluchtige trends van nu ontvangen worden door beschavingen na ons?

Het werk gaat ook over de wens om emoties weer te ondergaan alsof ze nieuw zijn. Onbezoedeld door opgedane kennis over de aard van de mens en het leven in een wereld waar productiviteit vóór alles is gesteld. Zoals een kind de wereld ervaart, alles is speciaal, nieuw en intens. De tomeloze verwondering bij het vinden van een fel gekleurde kever, de magische metallic kleur van mijn speelgoedautootjes, de tekenfilms, stripboeken, het snoepgoed en de kleding van de jaren 80 waarin ik opgroeide. Nu komen woorden op als kitsch, retro, vloekend en ouderwets. Maar toen was alles puur en magisch.

Een van mijn docenten verkondigde ooit in een college dat veel kunstenaars in tijden van oorlog en pest kleurrijker werken. Dit ter compensatie van alle narigheid die in een periode van conflict en verandering ontstaat. Voor de kunstenaar zelf, levend als een intuïtieve antenne met open blik en geest, werkt het als tegenwicht voor de innerlijke duisternis die op de loer ligt. Als strijklicht dat de gebouwen kleurt onder een donderwolk. Als een geode in een modderige, grove steen. Hoop en troost, Glimmend en nieuw.