De opdracht:

Hoe kan je een ingewikkelde vorm als het menselijk lichaam kloppend weergeven? Eerst kijken we naar plaatjes van het skelet: waar zit de beweging, waar kan het lichaam buigen, hoe kan het dat je rug alle kanten op kan? Daarna gaan we met stroken gekleurd papier een simpel “skelet” plakken naar een foto van een sporter. Als dit papieren skelet klopt tekenen we met pen de details als ogen, kleding en vingers.

De kinderen in actie:

Resultaat:

Saliha heeft in deze collage van judoka’s de houdingen perfect getroffen, er zit beweging in. Bovendien is het een stoere tekening die met zelfvertrouwen in elkaar is gezet. De juf heeft geen enkele keer hoeven helpen. Bij een paar andere kinderen zag ik nog wel dat het weergeven van verkorting nog lastig kan zijn (verkorting is wanneer bijvoorbeeld een arm die in de richting van de kijker wijst, op papier korter lijkt). Daar verdiepen we ons een andere keer verder in.

Ik zag een duidelijk effect van deze opdracht: in plaats van gebruikelijke vragen en verzuchtingen over hoe moeilijk gingen ze gelijk aan de slag. Ook gingen de kinderen na één keer oefenen al beter kijken. Bij de volgende tekening die ze maakten waren er minder vragen over waar te beginnen. Je kunt bij een ingewikkeld plaatje kijken naar grote vormen en verhoudingen, een handige vaardigheid.